وقتی زبانی رو یاد می‌گیرین، یاد می‌گیرین کاری انجام بدین، نه اینکه حقایقی درباره‌ی چیزی رو یاد می‌گیرین. نمره های متفاوت به طور گمراه‌کننده‌ای به همدیگه نزدیکن، پس شگفت‌انگیز نیست که افراد انتظارات غیرواقع‌بینانه‌ای درباره‌ی اینکه با چه سرعتی می‌تونن از نمره‌ی Band 6 ایلاس به نمره‌ی Band 7 برن، دارن.

با این حال، تفاوت مهمی بین سطوح Intermediate و پیشرفته وجود داره که تشبیه اون با ورزش که در ادامه‌ی مطلب میاد، می‌تونه به توضیح دادنش کمک کنه. وقتی برای اولین بار شروع به انجام ورزشی می‌کنین، یادگیری اصول اولیه‌ی اون ورزش مدت زمان طولانی طول نمی‌کشه و شما می‌تونین به‌سرعت به سطح Band 3 و 4 برسین. بعد از مدت زمان مشخصی، ممکنه اونقدر خوب بشین که به Band 5 برسین و در اجتماع اون ورزش رو بازی کنین یا حتی به تیم آماتور Band 6 بپیوندین. با این حال، حتی اگه به تمرین کردن ادامه بدین و هر هفته بازی کنین، به‌شکل خودکار به سطح پیشرفته نمی‌رسین.

حقیقت اینه که بیشتر افراد وقتی به سطح Intermediate می‌رسن، خیلی پیشرفت نمی‌کنن. بدون آموزش‌های خاص و تمرکز مناسب، سطح شما تثبیت میشه. گویی پیشرفت‌تون به وضعیت ثابتی رسیده، اما این سطح واقعاً تو کمک به تقویت دانش شما مهمه. اگه شما مصمم هستین به سطح بالاتری برسین، تغییر تمرین‌هاتون تو این مرحله مهمه. هر بازیکن ورزشی که می‌خواد حرفه‌ای بشه، از یه روش سیستماتیک و جدی برای ایجاد مهارت‌های ضروری استفاده میکنه و این اون‌چیزیه که شما باید برای رسیدن به سطوح پیشرفته‌ی آیلتس انجام بدین.

ایده‌ی اصلی:

نمرات آیلتس 7، 8 و 9 باید به‌صورت سطوح پیشرفته و حرفه‌ای زبان انگلیسی دیده بشن. برای رسیدن به نمرات بالاتر، شما باید رویکرد خودتون رو نسبت به امتحان و تمرین‌های امتحان تغییر بدین.